Nieuw in Gent

Na het zien van de trailer van I am Legend kon ik het niet laten om vrij snel na de release een bioscoopbezoekje te plannen om zo m’n honger te stillen want geef toe, de trailer was (en is) *superslebber*

Echter, na 96 minuten kijkplezier ging m’n kijkervaring op vijf minuten pijlsnel naar beneden gezien het einde (je zal het wschl wel kunnen bevestigen indien je de film ook gezien hebt) énorm teleurstellend is; Een ware domper op de feestvreugde zowaar 🙁

Einde I am Legend (weliswaar niet de originele muziek)

Waarom dan nu – zes maand na het zien – er over bloggen? Vrij simpel: via kottke.org (één van de vele sites die ik volg) ben ik vandaag op een alternatief einde gestoten en boy oh boy … het is gewoonweg hét einde dat ik van de film verwachtte!

Alternatief einde I am Legend

Bij deze: Francis Lawrence (de regisseur), je bent een eikel!

Aangezien ik gister bij m’n lief was blijven slapen verliep de rit van en naar het werk wat anders dan normaal: ipv m’n fietsje op te springen was het met de wagen om doen. Nu, de afstand van Deinze naar Gent valt nog reuze mee, dus er echt tegenop zien doe ik niet. Daarenboven heeft m’n lief een énorm goede invloed op me: ik geraak op tijd uit m’n bed … mooi meegenomen 🙂

Zogeschreven, aldus zo gedaan deze ochtend: koffietje binnen, doesjke pakken, tanden poetsen en *hop* de wagen in en via de Gentsesteenweg tot in Gent rollen. Toen ik net niet aan het Don Boscocollege te Zwijnaarde kwam peerde ik een rustige 60 op het linkervak. Aan de lichten net aan het college, zo’n 100 meter verder, zag ik dat de eerste wagen afremde om links af te slaan richting Maaltecenter. In tegenstelling tot z’n directe achtervolger, tevens m’n voorligger, was ik vooruitziend en en glipte ik olijk richting het eerste vak, gezien er toch ruimte was (net iemand voorbijgestoken) om in één ruk – weliswaar een streepje trager, pas op voor de flits! – door te rijden.

Een strak plan was het inderdaad, maar dat was buiten m’n voorligger om gerekend! Toen de eerste auto reeds stilstond en ik op zo’n 15 meter van hen verwijderd was besloot deze toffe peer om zomaar – vanuit stilstand nota bene – naar het eerste vak af te zakken. *Jawadde patat!* Die had ik niet zien aankomen! Met een katachtige reflex zoefde m’n voet tot op het rempedaal … *pieeeeeeeeeeep* … net een ongeval vermeden, oef!

In een tweede reflex greep ik naar m’n claxon en faren (grootlichten, niet?) en borrelde ik“Maar kijk dan toch in uw achteruitkijkspiegel!” in mezelf. Al snel zag ik de bestuurder voor me menig handgebaar uitvoeren en plots hing hij uit z’n ruit. Bleek dat het een man van vrij respectabele leeftijd was en met z’n laatste zuchten slaakte hij “Dertig godverdomme! Dertig!” uit z’n wrang klinkend keelgat terwijl hij drie vingers in de lucht stak.

Nu, het leuke aan dat kruispunt daar is dat er vijftig meter verder nog een paar lichten staan … o ja hoor, den Bramus! richting tweede vak en plots stonden we daar naast elkaar aan het rode licht. Ruitje mooi naar benden laten rollen en even luisteren hoe de man maar pufte, zuchtte, riep en gesticuleerde. Even liet ik ‘m verder uitrazen en ietwat later antwoordde ik ijzig kalm dat het feit of ik nu dertig, veertig of vijftig reed er niet toe deed, gezien hij zonder in z’n achteruitkijkspiegel een gevaarlijk manoeuvre uitvoerde en zo bijna een ongeval veroorzaakte.

Oei, dat was blijkbaar in het verkeerde keelgat geschoten; Plots ging het over de jeugd van tegenwoordig (en de watskeburt?!), wegpiraterij, johnnybakken met loeiharde muziek, en menig ander fraais. Terwijl hij me de huid vol schold kreeg ik medelijden met hem: Hij kon het niet laten om me in één oogopslag als jeugdig krapuul met een gebrek aan respect voor de oudere medemens te bestempelen. Evenmin kon hij het laten om maar meteen alle jonge mensen over dezelfde kam te scheren, want ja “in zijnen tijd” was het helemaal anders hoor!

Ochja, druk maakte ik er me niet in want aan z’n lichaamstaal te zien zou hij toch geen gehoor naar me hebben … the juice wouldn’t be worth the squeeze (#).

Edoch, om de man niet teleur te stellen ben ik dan maar – eens het groen werd – met gierende banden aangezet; Kwestie dat hij z’n (vertekend) beeld over “de jeugd” hoog kan houden 😉

Als men me vraagt hoeveel vrienden ik heb dan antwoord ik steevast twee. Toegegeven, ik heb veel ‘gewone’ vrienden (scoutsvrienden, uitzetmakkers, ex-schoolkameraden, (ex-)collega’s) waar ik goed tot zelfs heel goed mee overeen kom, maar het aantal personen dat me door en door kent (buiten m’n broer en m’n lief om gerekend) en waar ik naar hartelust mee kan zeveren maar eveneens diepzinnige gesprekken mee kan voeren, zo lopen er maar twee exemplaren van rond op deze aardkloot.

Ik moet nog maar iets vragen of doen (of net niet doen), en aan de intonatie of manier van vraag stellen weten ze al meteen wat ik wil, waar ik mee zit, of wat ik wil bedoel/naar toe wil. Hetzelfde geldt omgekeerd ook natuurlijk. Hoe het komt dat we zo overeenkomen kan ik niet meteen pinpointen, per slot van rekening verschillen we allen énorm van elkaar, om maar te beginnen met het feit dat beide heren een decennium ouder dan mezelve zijn.

Het gekste van al is dat Manuel – één van m’n twee maatjes én hierboven op foto – op zo’n 838km van mij woont en dat we elkaar nog nooit in het echte leven gezien hebben alhoewel we elkaar reeds 7 jaar “kennen”. Misschien moet ik toch maar eens werk maken om een vakantie op het olijke eiland Sylt te plannen ipv pakketjes over een weer te sturen, te sms’n of talloze chatsessies op MSN door te brengen (even in de agenda zien of September geen optie is om tot daar te rollen).

Of ik tevreden ben met het eerder genoemde aantal? Zeer zeker! Naast deze twee personen zijn er natuurlijk nog een handvol anderen waar ik héél goed mee overeenkom. Ze kennen me goed, ik kan op ze rekenen, ze zijn eerlijk met me, etc. Echter, finaal gezien is onze vriendschapsrelatie toch nog wat aan oppervlakkige kant (over gevoelens met hen praten zit er bvb niet in), maar dat stoort me niet: het zijn en het blijven énorm toffe peren 😉

Ach, soms denk ik dat ik te veel nadenk als ik bovenstaande even herlees. Even laten rusten Bramus!, van je af schrijven (bij deze gebeurd) en binnen een paar jaar opnieuw lezen. Wie weet vind je het tegen dan lachwekkend, nostalgisch, weemoedig of iets helemaal anders.

Gister, ten huize Bramus!:

– “Van waar heb je dat litteken?”
– “Litteken? Welk? Waar?”
– “Dat op je wang.”

Niet goed wetende waar ze het op had keek ik even in de spiegel en ja hoor, blijkt dat ik een litteken (een vrij groot nog ook) op m’n wang heb.

Mijn lief kent m’n wijflijf blijkbaar beter dan dat ik het ken!

“Studenten hebben het op de binnendeuren van de WC hangen“, schrijven de makers er over. Mis zijn ze zeg ik u! Deze werkmens heeft er namelijk ook eentje; En ja hoor, mijn exemplaar – verkregen via de vriendelijke heren van Use-it – hangt evenzeer netjes aan de binnendeur van m’n toilet te blinken 🙂

Grotere versie nodig?

De lijst van 297 Gentse Cafés op zich is al wat gedateerd – dd 2006 – maar is daarom niet minder interessant: Per opgelijst café zie je netjes waar het gelegen is, welke specialiteiten (qua drank of optredens) ze hebben en wat voor muziek er veelal gedraaid wordt. Altijd leuk om in het wilde weg eens een café te bezoeken 🙂

Wil je er zelf eentje bemachtigen, dan kan je er online bestellen (mits een kleine bijdrage weliswaar). Binnenspringen bij Use-it zal er helaas niet meer in zitten gezien ze naar Brussel verhuisd zijn, misschien dat de dienst toerisme van Gent er nog heeft? Als alternatief kan je natuurlijk steeds de lijst online raadplegen 🙂

Op de caféplan website valt er trouwens te lezen dat er in mei van dit jaar een nieuwe versie uitgekomen zou zijn (verdeeld via “firma Smeijers en zonen“) … nog niet veel van gemerkt eerlijk gezegd 🙁

M’n studiootje is de max: Superligging, doenbaar van prijs, de max van een huisbaas, rustige bovenbuur, gezellig, een klein maar fijn tuintje, etc. Enige wat voor verbetering vatbaar is is de grootte … gans m’n inboedel (niet dat dat zoveel is) staat hier op een luttele 25m² opeengepropt. Hoe het er hier uit ziet? Ach, dat kan met 3 simpele foto’s beschreven worden, en dan ben ik reeds rond 🙂

Klein maar gezellig 🙂

Nu, ik moet eerlijk zijn: af en toe verlang ik naar iets groter. Wanneer dan in het straatbeeld enkele dingen te huur opduiken kan ik het niet laten om toch even een kijkje te nemen. Tenslotte, wie weet vind ik wel de/het ideale-betaalbare-niet-te-kleine-noch-te-grote-studio/appartement/huisje-van-m’n-dromen! Meer dan hetgeen ik nu heb hoef ik eigenlijk niet: een aparte slaapkamer zou al een hele aanwinst zijn!

Zo kwam er een goeie maand geleden een huis in m’n straat te huur. De gevraagde 750 euro per maand zou wel lukken, mits het vinden van een huisbuddy uiteraard. Even informeren om een bezichtiging te fixen maar de dag erna (de advertentie hing nog maar een dagje uit!) moesten de huidige bewoners me helaas melden dat het reeds verhuurd was. Te traag met de t van pita, Bramus!

Vorige week dan een ruim loftappartement dat betaalbaar was in de straat achter waar ik nu woon gespot. Bezichtiging geregeld, maar dat was dan niet zozeer m’n ding … het was té groot en de gezelligheid was vrij ver te zoeken.

Ja hoor, kieskeurig, dat ben ik ook nog eens ook! Iets wat niet meteen m’n ogen doet fonkelen of een appartement in een block, daar krijg je me niet meteen in … ik wil iets met karakter.

Vandaag in Ramen nog iets knus gezien: (soort van) duplex op het gelijkvloers met living (ter grootte van hetgeen ik nu heb 😀), badkamer (mét bad), keuken, een slaapkamer en nog een burootje/extra slaapkamer. Het ding heeft wel potentieel naar m’n vereisten (ligging, karakter, etc.) maar om als alleenstaande 600 euro per maand op te hoesten (zonder kosten dan nog!), dat vind ik net iets van het goede te veel.

Bovenstaande drie zijn het dus niet geworden … ondertussen neem ik af en toe een kijkje op Kapaza en ImmoWeb. Er zal wel iets leuk te vinden zijn zo ooit, op een dag. Wie weet moet ik het niet eens zo ver zoeken en verhuist m’n bovenbuurvrouw gezien ik van mening ben dat haar contract bijna afloopt … ik ga het haar alvast eens schaamteloos vragen wanneer ik ze nog eens zie want dat zou eigenlijk ideaal zijn: alles blijft hetzelfde, maar dan in’t groot 🙂

Mocht jij, liefste lezer (hear hear, je voelt me al aankomen), een gezellig studiootje/duplex met (minstens 1) aparte slaapkamer tegenkomen, laat het me gerust weten. Wie weet kunnen we samen een bottel champi kraken op m’n nieuwe woonst 🙂

PS: begrijp me zeker niet verkeerd. Ik woon hier graag en het is hier goed. Maar het kan natuurlijk altijd beter 😉